Prezes Polsko-Ukraińskiej Fundacji imienia Ignacego Jana Paderewskiego. Aktywny działacz na rzecz zbliżenia i wzmocnienia stosunków polsko-ukraińskich w zakresie edukacji, wymiany kulturalnej i współpracy samorządowej. Twórca idei budowy pomnika Ignacego Jana Paderewskiego w Łochowie, aktywny uczestnik i organizator koncertów z okazji Roku Paderewskiego 2011. Organizator wystawy w ramach Festiwalu Muzyki Współczesnej Kontrasty we Lwowie w 2011. Organizator cyklu koncertów polsko-ukraińskich w USA, na Ukrainie i w Polsce m.in. w Bolton Landing, Paso Robles, Winnicy, Chmielnickim, Żytomierzu, Lwowie, a także w Warszawie (Pałacu Prezydenckim i Katedrze Św. Jana). Historyk, pedagog, działacz samorządowy i społeczny, menadżer i animator kultury. Odznaczony Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Odznaką „Pro Mazovia- Zasłużony dla Województwa Mazowieckiego” (2015) oraz odznaką „Zasłużony dla kultury polskiej” (2016) z rąk Marszałka Senatu RP Stanisława Karczewskiego. Twórca cyklu koncertów i debat „W hołdzie Paderewskiemu”, realizowanego w ramach obchodów stulecia polskiej Niepodległości w Polsce i zagranicą. Inicjator odsłonięcia i autor projektu tablicy ku czci Henrykowi Sienkiewiczowi w Kamieńcu Podolskim (2017). Twórca wielu programów z dziedziny promocji kultury polskiej na Ukrainie i w Stanach Zjednoczonych.

Dyrektor strategiczny Polsko-Ukraińskiej Fundacji imienia Ignacego Jana Paderewskiego. Specjalista w dziedzinie projektów społecznych, kulturalnych, edukacyjnych, jak również infrastrukturalnych. Posiada bogate doświadczenie w pisaniu wniosków aplikacyjnych, realizacji różnego rodzaju projektów oraz rozliczaniu zadań. Wieloletnia praktyka w zarządzaniu zasobami ludzkimi, ryzykiem i procesem sprawia, że wszystkie podejmowane przez nią działania odbywają się w sposób usystematyzowany i przemyślany. Specjalista w zakresie organizacji wydarzeń kulturalnych, samorządowiec, pedagog, działacz społeczny, menadżer i animator kultury.

Pianistka Marianna Humetska urodziła się we Lwowie. Uzyskała dyplom magistra sztuki na Akademii Muzycznej we Lwowie, dyplom z wyróżnieniem w Konserwatorium Moskiewskim (w klasie prof. Viery Gornostajewej) i dyplom The Glenn Gould School będącej częścią Królewskiego Konserwatorium w Toronto (klasa prof. Johna Perry’ego). Solistka Obwodowej Filharmonii Lwowskiej i wykładowca Katedry Fortepianu Lwowskiej Narodowej Akademii Muzycznej. Marianna Humetska jest współtwórczynią organizowanego od 2012 roku Międzynarodowego Festiwalu „Odkrywamy Paderewskiego”, z którym współpracuje jako Dyrektor Artystyczna oraz solistka. Członkini Międzynarodowej Kapituły Wyróżnienia „Paderewski” oraz Duo Les AMIS. W 2014 roku, Marianna Humetska została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Pianistka jest laureatką licznych nagród, m. in. „Galaxie Rising Stars” i tytułu „Najlepszego Młodego Muzyka Roku” w dziedzinie muzyki klasycznej przyznawanej przez Canadian Broadcasting Corporation (Kanada, 2004), Nagrody im. Marusi Jaworskiej przyznawanej przez Uniwersytet Ottawski (2002), Grand Prix oraz Nagrody Specjalnej na Międzynarodowym Festiwalu „Wirtuozi 2000 roku” w Petersburgu (1993), Nagrody na Międzynarodowych Konkursach dla Młodych Muzyków im. P. Czajkowskiego (1992), S. Diagilewa w Moskwie (1991) oraz B. Dvarionasa w Wilnie (1989). Jest także laureatką konkursów pianistycznych, m. in. The Honens International Piano Competition (Calgary, 2003) oraz stypendiów – Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia” (2013) oraz imiennego stypendium Prezydenta Ukrainy (1988). Marianna Humetska brała udział w wielu międzynarodowych projektach muzycznych: „Muzyka wokół nas” w CBC Radio 2 w Toronto, „Francuska wiosna na Ukrainie”, „Ekspresje i impresje”, „Muzyka i Wino”, „Wieczór Fantazji”, „Maraton Fortepianowy” w Filharmonii Lwowskiej. Wraz z duetem Les AMIS stworzyła wiele projektów, m. in. „MIŁOŚĆ: Niewinność, Pasja, Obsesja”, „Premiery rumuńskie” i „Les AMIS de Xenakis”, które zostały zaprezentowane na Ukrainie, w Kanadzie oraz podczas europejskich tournee zespołu. W roku 2014, z zespołem Duo LesAMIS, który tworzy wraz z kanadyjską skrzypaczką Lynn Kuo, pianistka nagrała płytę „LOVE”. Na szczególną uwagę zasługują polsko-ukraińskie projekty artystki: solowe występy w ramach koncertu ”Lwów dla Polonii i Polaków” w Pałacu Prezydenckim w Warszawie, a także w ramach Koncertu Dziękczynnego Polonii Świata zorganizowanego z okazji kanonizacji Ojca Świętego Jana Pawła II (Rzym, 2014). W ramach projektów związanych z postacią I. J. Paderewskiego, Marianna Humetska wykonała „Fantazję Polską” we Lwowie, Toronto, Kijowie, Warszawie, Rzeszowie, Żytomierzu, Chmielnickim. Występowała także w ramach cyklu koncertów zorganizowanego z okazji Dnia Europy na Ukrainie, a także podczas koncertu „Muzyka K. Szymanowskiego” i Dni Lwowa w Krakowie. Pianistka brała udział w licznych festiwalach muzycznych w Europie, Kanadzie, USA i Japonii, wsród których do najważniejszych należą: „Wirtuozi” „Kontrasty” i „Szymanowski Quartet and Friends” we Lwowie, „Music At The Institute” w Nowym Yorku i Chicago, Biennale Muzyczne w Zagrzebiu, „Chamber Music Sessions” i Music-Fest w Kijowie, Bach-Fest w Sumach, „Strawiński i Ukraina” w Łucku, „Timisoara Muzicala” w Rumunii, „Niagara Chamber Music” w Kanadzie, Kuhmo Festival w Finlandii, Rheingau Music Festival w Niemczech oraz Festiwal Tibora Wargi w Szwajcarii. Pianistka współpracuje m.in. z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Ukrainy, London Soloists, The National Arts Centre Orchestra, Canadian Sinfonietta, The Royal Conservatory Orchestra, Thirteen Strings Chamber Orchestra, Rosyjską Orkiestrą Narodową, Filarmonica Banatul, Geminiani Orchestra, Rzeszowską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną „INSO–LWÓW”, Akademickimi Orkiestrami Symfonicznymi Lwowskiej i Ługańskiej Filharmonii, Orkiestrą Kameralną „Wirtuozi Lwowa”. W ostatnim czasie współpracowała także z Jerzym Maksymiukiem, Lynn Kuo, Anną Marią Jopek, Victorią Loukianetz, Rachel Mercer, Thomasem Sanderlingiem, Garym Kuleshą, Simonem Streafieldem, Shauną Rolston, Grażyną Auguścik oraz kwartetami smyczkowymi: Aviv, Tokai, i Penderecki Quartet.

Ukraiński reżyser, scenarzysta, kulturolog. Minister Kultury i Turystyki Ukrainy w latach 2007-2010. Obecnie obejmuje stanowisko Dyrektora Generalnego oraz Kierownika Artystycznego Lwowskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu imienia Sałomei Kruszelnickiej. Pracuje we wszystkich gatunkach sztuki, nierzadko syntetyzując je, jak też stosując właściwą mu eksperymentalną wizję przyszłości widzianej za pośrednictwem pojmowania przyszłości tudzież teraźniejszości. Droga twórcza Wasyla Wowkuna pełna jest rozmaitych wydarzeń. W roku 1976 ukończył wydział aktorski studii sztuki teatralnej przy Lwowskim Akademickim Ukraińskim Dramatycznym Teatrze imienia Marii Zańkowekiej (warsztaty Serhija Dańczenka, Ołeksija Ripka, Anatolija Rotensztejna). W latach 1976- 1977 jest aktorem Ukraińskiego Teatru Muzyki i Dramatu imienia Mykoły Sadowskiego w Winnicy. W roku 1977 wstępuje do Kijowskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej imienia Iwana Karpenka-Karego (wydział: aktor dramatu i kina. Warsztaty Walentyny Zymniej). Od roku 1981 pracuje jako aktor Ukraińskiego Teatru Muzyki i Dramatu imienia Olhy Kobylańskiej w Czerniowcach; od roku 1989—jako aktor Kijowskiego Teatru-Studii Budjmo. W roku 1988 zostaje członkiem Stowarzyszenia Działaczy Teatralnych Ukrainy. W okresie lat 1994-1998 obejmuje następujące stanowiska: — główny reżyser-producent Ukraińskiego Centrum Inicjatyw Kulturowych Ministerstwa Kultury Ukrainy. Od roku 1994 jest założycielem oraz kierownikiem artystycznem warsztatów reżyserii teatralnej Agencja Sztuki ‘Art-Veles’. W latach 2002-2003 — Pierwszy Wiceprezes Narodowego Stowarzyszenia Działaczy Teatralnych Ukrainy. W latach 1994-2005: — kierownik artystyczny Państwowego Przedsiębiorstwa Ukrajina Mysteka. W latach 2006-2007: — Wiceprezes Narodowej Rady do Spraw Kultury i Duchowości przy Prezydencie Ukrainy. W roku 2007: — kierownik artystyczny Agencji Sztuki V-ART. W roku 2007 Wasyl Wowkun został wybrany Ministrem Kultury i Turystyki Ukrainy. Obejmował stanowisko ministerskie do roku 2010. Następnie—pracuje jako profesor Narodowej Akademii Zarządzania Instytucjami Kultury i Sztuki. W latach 2014-2017 obejmował stanowisko kierownika artystycznego Lwowskiej Opery Narodowej. 13 marca 2017 mianowany na stanowisko Dyrektora Generalnego oraz Kierownika Artystycznego Lwowskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu imienia Sałomei Kruszelnickiej. W okresie swej długoletniej działalności twórczej Wasyl Wowkun otrzymał sporo tytułów honorowych oraz odznaczeń: Zasłużony Działacz Sztuki Ukrainy (1998), Ludowy Artysta Ukrainy (2007), Odznaczenie Ministerstwa Kultury i Sztuki Ukrainy Za Osiągnięcia w Sprawie Rozwoju Kultury i Sztuki (dwukrotnie: 2003 oraz 2007), Order Za Zasługi III klasy (2005), jak też nagrody od kościołów: Order Świątego Równego Apostołom Księcia Włodzimierza Wielkiego III klasy (Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego, 2006), Order Chrystusa Zbawiciela (UKP PK, 2007), Order Świątego Równego Apostołom Księcia Włodzimierza Wielkiego III klasy (UKP PK, 2010) oraz inne. Dorobek twórczy artysty zawiera ponad 325 wydarzeń dziedziny kultury i sztuki zarówno w Ukrainie jak i za granicą, w których brał udział jako reżyser i producent.Wasyl Wowkun jest też organizatorem licznych wystaw, autorem kilku spektakli oraz książek.

Natalia Klisenko — wybitna ukraińska scenograf. Urodziła się w 1969 roku w Kijowie. W roku 1989 ukończyła Kijowski Instytut Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej oraz Projektowania Twórczego im. Mychajła Bojczuka, a następnie, w roku 1995 — Narodową Akademię Sztuki i Architektury na wydziale scenografii. Podopieczna wybitnego ukraińskiego scenografa Danyła Lidera. Zaczynając karierę jako scenograf i artystka wizualna w Narodowym Akademickim Teatrze Dramatycznym im. Iwana Franki, awansowała na stanowisko Głównego Scenografa i Artysty Wizualnego w Narodowym Pałacu Kultury i Sztuki Ukrajina. W roku 1998 założyła Spółkę Kreatywnych Producentów ‚Gagarin Media’ i od tamtego czasu pełni w niej funkcję dyrektora artystycznego. 20 lat działalności spółki w Ukrainie jak też na rynkach zagranicznych przyniosły sukces: tysiące zrealizowanych projektów w dziedzinach sztuki teatralnej, przemysłu rozrywkowego, telewizji oraz kina. Klisenko pracowała także jako wykładowca wyższych uczelni artystycznych w Ukrainie.

Ukraińska dyrygentka, Zasłużona Działaczka Sztuk Pięknych Ukrainy. Jest jednym z najbardziej pożądanych dyrygentów orkiestrowych w Ukrainie. Po raz pierwszy stanęła za pulpitem dyrygenckim Narodowej Orkiestry podczas Państwowego Egzaminu w Narodowej Akademii Muzycznej im. Piotra Czajkowskiego — był to też jej zawodowy debiut. Jest absolwentką Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy (1997), gdzie studiowała dyrygenturę orkiestrową w klasie Allina Własenki. W roku 1996 otrzymała dyplom na II Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. Prokofiewa w Petersburgu. W latach 1996-1998 była dyrygentem Symfonicznej Orkiestry Narodowego Radia Ukrainy, występy której transmitowane były za pośrednictwem narodowych kanałów ukraińskiego radia i telewizji. Ponomarchuk brała jednocześnie udział w nagraniach audio-wizualnych w Polskim Radiu. Od roku 2003 jest Głównym Dyrygentem i Dyrektorem Artystycznym Akademickiej Symfonicznej Orkiestry Filharmonii Dniepropietrowskiej. W latach 2007- 2009 była dyrygentką Narodowego Zespołu Solistów Kyjiwśka Kamerata. Brała także udział w międzynarodowych festiwalach odbywających się w Ukrainie, m.in.: Kyiv Music Fest, Kijowskie Letnie Wieczory Muzyczne, Muzyka Mołodosti, Kontrasty. Od 2009 roku Ponomarchuk pełni funkcję II Dyrygenta Narodowej Orkiestry Symfonicznej Ukrainy. Jest także często zapraszana do współpracy przez Odeską Orkiestrę Filharmoniczną oraz Akademicką Orkiestrę Symfoniczną ‚INSO-Lwów’. Zanim przeniosła się do Dniepropietrowska (obecnie Dniepr), w latach 1977-2003 Ponomarchuk była Głównym Dyrygentem oraz Dyrektorem Artystycznym Ługańskiej Akademickiej Orkiestry Symfonicznej. W 2012 roku zadebiutowała w Hiszpanii jako dyrygent baletowy – zadyrygowała wówczas utworami Piotra Iljicza Czajkowskiego – Jezioro Łabędzie oraz Dziadek do orzechów, w Teatrze Królewskim w Madrycie, Centrum Konferencyjnym i Sali Koncertowej Euskalduna w Bilbao oraz Palacio de la Opera w A Coruña. Występowała w takich salach koncertowych jak Teatro Real, Auditorio Nacional de Música, Teatro de la Zarzuela (Madryt, Hiszpania), Palau de la Música Catalana (Barcelona, Hiszpania), Teatro Colón (A Coruña, Hiszpania), Palau de les Arts Reina Sofia (Walencja, Hiszpania), Centrum Konferencyjne i Sala Koncertowa Euskalduna Jauregia (Bilbao, Hiszpania), Palacio de Congresos y Auditorio Kursaal (Donostia San Sebastián, Hiszpania), Auditorio de Galicia (Santiago, Hiszpania), Teatro Monumental (Lizbona, Portugalia), Casa da Música (Porto, Portugalia), La Sala Verdi — Conservatorio di Musica ‘Giuseppe Verdi’ (Mediolan, Włochy), Sala Kongresowa (Warszawa, Polska), Wielka Sala Filharmonii Petersburskiej, Sala im. Czajkowskiego w Moskiewskiej Filharmonii Państwowej (Rosja), Ateńska Hala Koncertowa Megaron Mousikis (Grecja), siedziba Orkiestry Symfonicznej Radia Tirana (Albania). Jako dyrygent współpracuje z wieloma światowej sławy solistami, m.in.: pianistą Wadymem Rudenką, wiolonczelistą Ołeksandrem Kniaziewem, skrzypkiem Qianem Zhou oraz Ołeksandrem Semczukiem. W ciągu swej kariery dyrygenckiej Ponomarchuk dokonała licznych nagrań audio oraz audio-wizualnych w kraju i za granicą.

Ukraine-born violinist Dima Tkachenko started playing the violin and piano before the age of 6. He studied at the Lysenko Music School in Kyiv, graduating to the National Music Academy of Ukraine (former Kyiv Conservatoire) studying under Bogodar Kotorovych and Jaroslava Rivniak. In 1998 he was invited to London to study at the Guildhall School of Music and Drama under Yfrah Neaman. In 2002 Dima was made a Fellow of the Guildhall School and until 2008 was working with Krzysztof Smietana and David Takeno.
Dima Tkachenko was awarded the Guildhall School Concert Recital Diploma (Premier Prix) and was a prize-winner at several international violin competitions including the Carl Nielsen Competition (Odense, Denmark), the Lysenko Competition (Kyiv, Ukraine) and the Wronski Solo Violin Competition (Warsaw, Poland).
He has toured extensively throughout Europe, Asia and the Americas and has been broadcast on Ukrainian Radio and TV, ORT and Kultura Russian TV, Danish Radio, Polish Radio and TV and on BBC Radio 3 in the UK. He performed at such venues as London’s Wigmore Hall, Barbican and Cadogan Hall, Amsterdam’s Concertgebouw, Toronto’s Roy Tomson Hall, Cologne Philharmonie, Moscow’s Great Hall of the Conservatoire, Tokyo Opera City, Liszt Academy Hall in Budapest, Konzerthaus in Berlin, Megaron in Athens, Palau de Musica in Barcelona and Auditorio Nacional in Madrid.
His recent performances include appearances with the MAV Symphony Orchestra in Budapest, the Russian Radio and TV Symphony Orchestra in Moscow (with live broadcast on Russian TV), the National Symphony Orchestra of Ukraine, the Bilkent Symphony Orchestra in Ankara (Turkey) within the Ankara Music Festival, the Istanbul Symphony, the Royal Philharmonic Orchestra in London, the Cracow Philharmonic, the Symphony Orchestra of Chile in Santiago, the Athens State Orchestra, the Qingdao Symphony Orchestra, the EuroAsia Symphony in Astana (Kazakhstan), tours in Spain and Germany, also recitals in the UK, Ukraine, France, Japan, Singapore, Italy, Lithuania Hungary and Poland. In 2017 he performed Tchaikovsky and Stankovych No. 2 Concertos all over the US and Canada, in the extensive American Tour with the National Symphony Orchestra of Ukraine.
His repertoire covers nearly every major violin concerto from Vivaldi Quattro Stagioni to Schoenberg and Ligeti, numerous sonatas and smaller works for violin and piano, programme cycles such as the complete 24 Paganini Caprices, complete Bach Sonatas and Partitas, complete Beethoven Sonatas, five Mozart violin concertos.
Apart from his busy concert career, Dima Tkachenko presently teaches at the National Music Academy of Ukraine, gives masterclasses (the recent ones in Japan, Korea, Singapore, China, Turkey, Malta, Poland and Lithuania), goes on jury to several international competitions and is the co-founder and Artistic Director of the Benjamin Britten International Music Competitions in London.

The Gloria Chamber Choir was founded in the city of Lviv, Ukraine in the early 1990s. Since 1999 the artistic director and conductor of the choir is Volodymyr Syvokhip. The choir was among the first to revive Ukrainian religious music of the seventeenth and eighteenth centuries that had been almost totally forbidden in Ukraine by the Soviet authorities from the 1920s to the 1980s. Western church music and works that have never or rarely been performed in Ukraine became a distinguished component of its repertoire: Kanon Pokajanen by Pärt, Mass by Stravinsky, and choral works by Bach and Haydn. The first recording of the unpublished opera Alcide by the eighteenth-century composer Dmytro Bortnyansky that the choir, together with the Leopolis Chamber Orchestra, produced for the National TV and Radio Broadcasting Company of Ukrainian, as well as several CDs with Ukrainian music, are important achievements for Gloria.
philharmonia.lviv.ua
https://www.facebook.com/pg/lviv.chamber.choir.gloria/posts/
https://parafia.org.ua/choir/kamernyj-hor-gloria/
https://parafia.org.ua/choir/kamernyj-hor-gloria/listen/
http://umka.com/ukr/singer/gloria-lviv-chamber-choir.html
mus.art.co.ua
www.spotkaniakultur.com

Historia orkiestrowego wykonawstwa we Lwowie liczy ponad dwa stulecia i związana jest z takimi imionami, jak J. Elsner, J.M. Gallus, F.K. Mozart, K. Lipiński, J. Baszny, K. Mikuli, Mieczysław i Adam Sołtysowie, L. Czelański, H. Jarecki, H. Melcer-Szczawiński. Na początku ХХ stulecia orkiestrą dyrygowali podczas występów gościnnych we Lwowie G. Mahler, Makler. Strauss, R. Leoncavallo. Regularnie orkiestra zaczęła funkcjonować jako filharmonia od 1933 roku. Oprócz A. Sołtysa, w tym czasie dyrygowali nią J. Mund, J. Kołaczkowski, S. Śledziński, a także na zaproszenie – K. Wiłkomirski, T. Mazurkiewicz, G. Szerfchen, I. Neumark, J. Gorenstein, G. Fitelberg. W grudniu 1939 roku nowa radziecka władza swoją uchwałą „utworzyła” we Lwowie przy Obwodowym Radiokomitecie symfoniczną orkiestrę (dyrygenci: Izaak Pajin i Mykoła Kolessa), a po wojnie wznowiła jej działalność. W różnych okresach jako stali dyrygenci orkiestry występowali D. Pełechatyj, J. Łuciw, R. Fyłypczuk, I. Juziuk, J. Kolesia, a. Torybajew, D. Proszczajew, dyrygowali rownież tacy znakomici goście jak G. Rozdestwenskij, K. Kondraszyn, R. Gliere, M. Anosow, B. Dastoli, A. Baltis, L. Ginzburg, B. Dwarionas, W. Udarowa, G. Erl, S. Kamartin, M. Kac, D. Kachidze, K. Moral, J. Mrawinski, R. Rewakowicz, K. Simeonow, M. Diadiura, S. Sądeckis, S. Kurczak, J. Jansons, G. Jaskulski, R. Kofman, F. Mansurow, W. Płoskina, W. Sirenko, N. Sies. W ciągu ostatnich lat orkiestra aktywnie koncertuje w krajach Europy. W 2006 r. orkiestrze został nadany tytuł „akademicka”. Od 2016 r. głównym dyrygentem orkiestry jest Taras Krysa.
philharmonia.lviv.ua
YouTube
Facebook
Wikipedia